Laura – śmieszne znaczenie

Najlepiej czuje się w domu, w zaciszu własnego pokoju i opuszcza go tylko wtedy, kiedy naprawdę musi. Wynika to z tego, że nie może oderwać się od telewizora, ale nie znaczy to, by oglądała telewizję – nie, ona po prostu patrzy w telewizor, wyłączony. Potrafi tak siedzieć cały dzień, a kiedy ma wolne, stwierdza, że poszaleje i zarywa kilka nocy pod rząd. Przez to jest bardzo utuczona, a jej ciało jest zdeformowane od siedzenia w jednej pozycji. nawet gdy wstaje, wygląda, jakby nadal siedziała i patrzy w ziemię, więc często potyka się na ulicy i wybija sobie za każdym razem po jednym zębie. Na szczęście niedługo się to skończy, bo nie zostało ich już w jej ustach dużo, choć nie można powiedzieć, by u niej ilość szła w jakość, gdyż są małe i czarne.

Pracuje zwykle jako atrakcja turystyczna swojego miasta. Nie jest to męcząca praca, po prostu staje w najbardziej uczęszczanym miejscu i tak stoi, wzbudzając powszechne zainteresowanie. Nie można jednak powiedzieć, by była to praca nieważna, gdyż ma ona duże znaczenie edukacyjne. Rodzice straszą nią niegrzeczne dzieci, a kiedy dopłaci się jej dwa złote, uśmiecha się i nie trzeba wtedy lepszej zachęty do wizyty u dentysty. Pamiątkowe zdjęcia z nią osiągają na aukcjach internetowych zawrotne ceny i dzwonnik z Notre Dame mógłby pozazdrościć jej popularności. Dla samej Laury jednak takie stanie może być dość nudne, więc by umilić sobie czas pracy, od czasu do czasu rzuca się do jakiegoś zbiornika wodnego, który ma akurat pod ręką – lubi fontanny, ale nie pogardzi też większą kałużą – i udaje trupa w stanie rozkładu.

W wolnych chwilach często organizuje bale maskowe i zawsze przebiera się za wampira. Nie musi się długo charakteryzować, wystarczy, że nie podpiłuje swoich zębów, które co miesiąc ściera na kawałku pustaka, i nie wyjmie z włosów paru nietoperzy, które jej się tam co rusz zaplątują.

Jeśli chodzi o jej życie uczuciowe, to szuka sobie mężczyzny głównie po to, by zabijał pająki, których panicznie się boi i by mogła nosić jego ubrania. Własnych nie kupuje nigdy, bo uważa to za stratę czasu, woli donaszać koszulki po swoim otyłym dziadku, dołem garderoby zaś nie zawraca sobie głowy, gdyż koszulki te sięgają jej do kolan, a po kilku praniach nawet do kostek.