Barbara – piosenki z imieniem

Jan Kaczmarek – „Basia”

W schludnym miasteczku, gdzie się wszyscy znają,
gdzie każdy rok się składa z ogórkowych dni,
gdzie macki estrad bardzo rzadko docierają,
a raz na tydzień idzie jakiś kiepski film,

tam mieszka Basia, zagorzała czytelniczka,
zawiłość uczuć – to nie dla niej. Nic z tych spraw…
Basia po pracy wieczorami wiele czyta,
iluzoryczny świadek przeżyć przez to ma.

Bije dwunasta, wszyscy śpią
krawiec z krawcową, z kotem kot,
Władkowi śni się Zocha, a Jankowi Stasia.
Ciemni i głucho, wkoło noc,
jedynie ćmy kierują lot
do pokoiku, gdzie po nocach czyta Basia.

A on a czyta z satysfakcją jakąś dziką,
o nagim życiu, gdzieś daleko w Puerto Rico.
Cały porządny śpi już dom.
Taka lektura – tu w mieszkaniu! To ryzyko!

Potem to wszystko jej się śni,
więc cała w szczęściu wstaje i…
biegnie do pracy, gubiąc resztki sennych wątków.
Gubiąc pozornie, bo gdy nocka
zajrzy znowu do jej okna
z wypiekami czyta wszystko od początku.

Basia niebrzydka jest, dość miła i niegłupia,
a mimo to nie ma nikogo tyle lat
i zostanie starą panną przez tę miłość swą zachłanną
do okładek, tomów i książkowych kart.

Teoretycznie życie zna, zna, i to jak!
Lecz choć miasteczko jej to nie jest Puerto Rico
nie znajdzie Basia męża, nie,
bo przez te książki mija się
z jakąś normalną, minimalną choć praktyką!